آقایان لطفا شهدا را خاکریز نکنید.... والشُهداءُ عِندَ رَبِّهِم لَهُم اَجرَهُم وَ نُورُهِم.... شهدا در نزد پروردگارشان، صاحب نور وپاداش خویش هستند.                  الحدید ۱۹ این وعده ی خداست که حق الناس را نمی بخشد.خون شهدا حق الناس است و من نمیدانم با این حق الناس به این بزرگی که بر گردن ماست چه خواهیم کرد؟ سلام بر آنان که ازنفس افتادندتاما ازنفس نیفتیم، قامت خم کردندتاما قامت خم نکنیم، به خاک افتادند تا به خاک نیفتیم. سلام بر آنهایی که رفتند تا بمانند و نماندند تا بمیرند. سلام بر شهدا.... عصر روزبیست فروردین۹۷، به پاسداشت شهادت سالارشهیدان اهل قلم ، شهید سید مرتضی آوینی، بر خویش واجب دیدم تا درجوار مرقد شهدای گمنام بر بلندای تپه ی نورالشهدا دهدشت، عرض ارادتی به ساحت مقدس شهدا داشته باشم. در بحبوحه ی عصر، خورشید در بازی ابرها وباد، بازیگوشی میکند. کبوترانی غریب و گمنام، انتظار انسانهای هراسانی را میکشند تا شکوفه های آرامش را تقدیمشان دارند. آمده ام به پابوس فرزندانی که مادران چشم انتظارشان، هرجمعه، ندبه؛ نذر آمدنشان میکنند. آمده ام به دست بوس مردانی که جوانمردی دستانشان، دشمن را از تجاوز وتصرف خاک وطنم مایوس کرد. آمده ام به روبوسی سنگ هایی که جنس شان از دلِ ما انسانهای مدعی و مغرور نرمتر و حرمتشان از تمام بودنمان بیشتر است. اینان که( عندربهم یرزقون) هستند انتظاری  ازما مدعیان بی بضاعت ندارند اگر به ما نبخشند ازما نمیگیرند. شفاعت میکنند چون شفیع شان انبیاء (ع) میباشد. در دریای حقیقتِ شهدا گم میشوم: گمنام و با ابهت، برخلاف مسولانِ نامدار ولی پوشالی. آنقدر شجاع که پشت خاک سنگر گرفتند و آنقدر مظلوم که خاکریز مسولان شده اند.. تربتی در شان ندارند ولی شان قربتشان تا ثریاست. از بالای همین تپه، هر روز شهدا مارا نظاره میکنند. فکر میکنم آنقدر حقیر شده ایم که شهدا از آسمان مارا میبینند ولی ما چه ناچیز شده ایم که هرلحظه از کنار شهدا میگذریم وحتی به نامشان بر کوچه ها هم توجه نمیکنیم. این جا ودر سرزمین ما، شهدایی خفته اند که در سرزمین نبرد از دشمنان گلوله خوردند و اینک در وطن خویش از دوستان خمپاره. آنجا تیر نصیبشان شد واینجا تزویر. در صحرای " دهلاویه و پنجوین" تشنه جنگیدند تا ما در اقیانوس" پُست و منصب" سیراب گردیم. در " بازی دراز" تن به دنیابازی  ندادند تا ما در تصاحب دنیا،  بازی بخوریم. در چزابه با خشاب خالی برای دشمن رجز خواندند تا ما پشت تریبونها و در سالنهای کنفرانس برای هم خط و نشان بکشیم. دریاچه ی نمک را سینه خیز رفتند تا مسولان از باران آخر نوروز درپیاده روها لذت ببرند. اروند را باموانع خورشیدی و سیم خاردارها، شبانه" فتح" کردند تا مسولان سالنهای لوکس کاری  را " قرق" کنند. شهدا خون دادند تا خاک مان را پس بگیرند ،  مسولان مان امضا دادند تا آن را ببخشند. * ای شهید*: من دست بوس توام که خاکریز را لمس کرده ای نه حامی مسولی که مزار تورا خاکریز کرده است. * ای شهید* بر " چفیه ات " بوسه میزنم که ابتدا روی " من" رفتن را یایادگرفتی و بعد روی " مین" رفتن را...افسوس که بعدازشما هزاران "مین" نمیتواند منیّت مسولان را بترکاند. اینجا و برفراز این تپه، در جوار شهدای گمنام، شهدا را ناظر براعمال همگان میبینم: از نماینده تا مسول ، از فرمانده تا بازاری؛ از شهروند تا.... آقایان محترم مسول: شما که پشت قداست شهدا، مجادلات سیاسی به راه انداخته اید، بخشنامه صادر می کنید و التیماتوم می دهید، یادمان برگزار میکنید و به هم هجوم میبرید: ترویج فرهنگ ایثار وشهادت یک واجب عمومی است و تنها به یک نهاد و فرد خاص مختص نیست. پاسداشت شهدا ، دهیار و سردار نمیشناسد، حرکت در جهت آرمانهای انقلاب و امام شهداست. آنگاه که برخی از انجام وظیفه ورسالتشان غافل میشوند، برخی دیگر اقدام و عمل میکنند بلکه امر به معروفی شود و خداوند یاری کند تا مسولان خدمت را برسیاست ارجح ببینند. جناب آقای دکتر پوزش، فرماندار محترم کهگیلویه: شما که از ریشه ی اختلافات سیاسی آقایان آگاهید، چرا برخی را از برگزاری یادواره ی شهدا منع می کنید و یادواره ی شهدا را به نام دو ارگان دیگر سند میزنید؟ آیا مردم از شهدا سهمی ندارند؟ آیا باید برای زنده نگاهداشتن فرهنگ شهادت، جوانان مشتاق را باید درگیر نامه نگاری های بی جواب و استعلامات امنیتی و بروکراسی اداری کنید؟ آیا بدعت نوین شما ترویج فرهنگ ایثار است یا تحذیر از آن؟ شما که نیک محضرید از گوراب تا کهگیلویه چه رخ داده پس چرا جامعه را به آرامش و احترام متقابل دعوت نمی کنید؟ شهدای ما با هموطنان خویش جنگ طیفی و طایفه ای نداشتند...شهدای ما چپ و راست و توده ای و ملی گرا و نهضت آزادی را ملاک ایثار و شهادت نمیدانستند. شهدا با هر گرایش و نژاد و ایدئولوژی در کنار هم بودند تا ما در کنار هم باشیم. آقای رئیس محترم بنیاد شهید کهگیلویه: جناب دولتخواه عزیز، شما که وارث شهیدی گرانقدرهستید، چگونه یک یادواره ی مزین به نام شهدا را یادواره ای قومی و قبیله ای میخوانید؟ فراموش نکنید که شهدا را نمیتوان به طیف های سیاسی و طایفه های قومیتی  گره زد. شما چگونه خود را مبلّغ فرهنگ ایثار وشهادت میبینید و تلاش های دیگران را فعالیت های انتخاباتی؟ آیا سخن حضرتعالی که نزدیکی به ایام انتخابات را ابزاری برای تنبه دهیاران قرار داده اید مُهر تائیدی بر سخنان نماینده در یادواره ی شهدای روستای گوراب نبوده است؟ شهدا عصاره های ناب اخلاص و ایمان و معجزه های انقلاب و فرزندان روح الله کبیر( قدس سره) هستند و طیف و طایفه نمی شناسند. مدیر محترم دفتر نشر و حفظ آثار دفاع مقدس: آیا شهدای گمنام از آثار دفاع مقدس نیستند؟  برای حفظ این ستارگان آسمانی در میان  زمین ، چرا مقبره ی آنان ساماندهی نمیشود و سالهاست تنها به صدور بخشنامه اکتفا میشود؟ چگونه خواب راحتی دارید وقتی شهدای گمنام دهدشت بعدازسالها در زیر بارش باران و تیغ بران آفتاب شلاق میخورندو مقبره ی آنان از ساماندهی مناسب برخوردار نیست؟ نماینده ی محترم مردم شریف کهگیلویه؛ شما که هنوز لباس مقدس پاسداری به تن دارید وهمرزمان بزرگوارتان در پهنه ی ایران و جبهه های مقاومت به ستارگان بی بدیل انقلاب و اسلام مبدل شده اند، شایسته است در سخنرانی هایتان از رشادت ها و ایثار مردان خدا در شبهای کربلاها و والفجرها و خیبرها بگوئید و اگر دغدغه ای دیگر دارید در شورای اداری مطرح بفرمائید نه در یادواره ی شهدا. اینک که از اختلاف نظر شما مسولان محترم آگاهیم؛ از تمام مسولان تقاضا داریم که پشت حرمت شهدا سنگر نگیرند و ارزش های ایثار وشهادت را مصادره نکنند. در چارچوب بخشنامه هایتان ، فیزیک مرقدها را ساماندهی و نظارت کنید اما در جامعه شهدا را دسته بندی نکنید. فرمانده هان دفاع مقدس، مسولان و مدیران محترم: شما زمانی میتوانید از فرهنگ ایثار وشهادت داد سخن برانید که ارزش های انقلابی رادر جامعه پر رنگ‌نمائید؛ در خط امام و شهدا رفتار کنید و در چارچوب رهنمودهای مقام عظمای ولایت، انقلابی بودن را ملاک قراربدهید نه اصلاح طلب و اصولگرایی را. جامعه زمانی به شماها ایمان می آورد که جوانان این سرزمین با سیاست های مدبرانه ی جنابانتان به جای پاساژ گردی به زیارت شهدا مشرف شوند. شب فرا رسیده، تاریکی بر شهر مستولی شده، شهدا میدرخشند، با قرائت دو فاتحه از تپه سرازیر میشوم، ابتدا برای شادی روح شهدا و انتها برای مرگ اخلاق در مسولان.. بلند فریاد میزنم: شهدا ابزار سیاست نیستند ، پای شهدا را به بازی هایتان نکشانید...